Աղբյուր Արտավազդ արքեպիսկոպոս Սյուրմեյան, Պատմութիւն Հալէպի հայոց, Ա հատոր, Հալէպ, 1940թ.
 |
| Պետեվի ազնվական տիպար երիտասարդ ցեղապետ մը, իր ապայով, ֆերուայով, մաշլագով ու ակիլով |
 |
| Պետեվի վաչկատուն կիներ, որոնք իրիկվան խոհանոցին համար շրջակայքեն չոր խոտի դեզեր ու արմատներ կբերեն |
 |
| Անապատի մեջ ձմեռը ավելի խստածունչ է քան քաղաքներու մեջ: Անպատսպար պետեվի կիներ, ցուրտեն սառած ձեռքերով վառելիք կբերեն վրան |
 |
| Վաչկատուն պետեվիներու խումբ մը տեղափոխության միջոցին |
 |
| Պետեվի կիներ ու աղջիկներ ջրհորին եզերքը, իրիկվան ճաշի պատրաստությամբ |
 |
| Ռուալլա ցեղախմբի պետ, շեյխ էմիր Նուրի Շաալան, ասպետ Պատվո Լեգիոնի |
 |
| Ռուալլա ցեղախումբի մեծ կարավանին գլխավոր մեկ թևը, որ Համատի անապատը կտիրե |
 |
| Պետեվի մեծերու ճաշերեն հետո, գերի ու ծառաները կճաշեն, վրանին ետևը |
Комментариев нет:
Отправить комментарий