Օմար Խայյամ

Մինչև ե՞րբ ընկճվես կյանքի վշտերից,

Արցունքն աչքումդ, սիրտդ արնալից,

Գինի վայելիր, ապրիր խնդասիրտ,

Նախքա դուրս կերթաս դու այս աշխարհից:

* * *

Մի՛ նայիր մարդու դու ճարտարության,

Այլ նայիր նրա հավատարմության,

Տված խոստումը եթե կատարեց,

Քո իմացածից մեծ է անպայման:

* * *

Այն օրը, որ անցավ, բնավ մի՛ հիշիր,

Դեռ չեկած վաղվան ցավ հոգսը մի՛ քաշիր,

«Ծնվել ես-կմեռնես»-ն իսպառ մոռացիր,

Զվարթ կաց և իզուր կյանքդ մի՛ մաշիր:

* * *

Նրանք, որ սովոր են խելքները լարեն,

Ափսոս՝ եզ են կթում կովի փոխարեն…

Լավ չէ՞, որ հագնեն պարզամըտի շոր,

Քան տհաս խելքներով գինի վաճառեն:

* * *

Խայյամ, գինով գինովցած ես, ուրախ կաց,

Վարդերեսի հետ նստած ես, ուրախ կաց,

Քանի վերջը վերջ է, հաշվիր թե չկաս,

Բայց քանի կյանք ըստացած ես, ուրախ կաց: